Rudolf Modrzejewski
Twórca mostów
w Ameryce

Z okazji Dnia Kazimierza Pułaskiego 2006 otwieramy wystawę poświęconą wybitnemu Polakowi Rudolfowi Modrzejewskiemu, który swoją pracą budował wielkość Ameryki przełomu XIX i XX w. Z ogromnej liczby polskich emigrantów tylko nielicznym udało się wpisać do historii Stanów Zjednoczonych.
Do tych największych należeli m.in. Kazimierz Pułaski, Tadeusz Kościuszko, Ignacy J. Paderewski, Helena Modrzejewska.

Rudolf Modrzejewski do Stanów Zjednoczonych trafił wraz z matką w 1876 roku jako piętnastoletni chłopak.
Helena szybko odnosiła sukcesy na scenach amerykańskich, a syn towarzyszył jej w podróżach. Zwiedził wówczas Wystawę Techniczną w Filadelfii, zorganizowaną w 100-lecie Dnia Niepodległości. Matka pragnęła, aby Rudolf był pianistą, a syn postanowił zostać inżynierem. W wieku siedemnastu lat wyjechał na naukę do Paryża. Tam ukończył z wyróżnieniem najlepszą uczelnię techniczną świata – Ecole Nationale des Ponts et Chaussées (Szkołę Dróg i Mostów). Warto dodać, że paryską szkołę, kończyło wielu sławnych Polaków m.in. Tadeusz Kościuszko i Ernest Malinowski.

W 1883 roku, jeszcze podczas studiów Modrzejewski otrzymał obywatelstwo amerykańskie i od tej pory oficjalnie używał nazwiska Ralph Modjeski. W 1885 roku młody Ralph wrócił do USA i rozpoczął karierę inżyniera. Najpierw u boku znanego konstruktora Georga Morisona, zwanego „ojcem amerykańskiego budownictwa mostów”, a od 1893 roku we własnym biurze w Chicago. Firma, którą założył „Modjeski & Masters” istnieje do dziś. Jak pisał prof. Józef Głomb - Modjeski miał już za sobą kilka ważnych sukcesów: solidne wykształcenie, znajomość języków, podróże po świecie, pomoc sławnej matki i do tego dobry trening na początku kariery zawodowej.
Z takim zapleczem znalazł się w Ameryce, w której pod koniec XIX w. wszystko sprzyjało budownictwu mostowemu. Prężnie rozwijała się infrastruktura i komunikacja. Modjeski z ogromnym sukcesem wykorzystał swoją szansę.

Wybudował niemal 40 mostów na największych rzekach Ameryki: Missisipi, Missouri, Delaware, Ohio, Świętego Wawrzyńca (Qubec), na Wielkich Jeziorach (Detroit), przez zatokę San Francisco (Trans Bay Bridge). Modjeski był wybitnym inżynierem. Jego rozwiązania sprawdzały się w praktyce i cieszyły wielkim uznaniem specjalistów. Kolejne mosty wzbudzały zachwyt nie tylko z powodu nowatorstwa i profesjonalnego wykonania, ale także estetyki konstrukcji. Modjeski był w tym wszystkim wytrwały i odważny. Spotkały go liczne zaszczyty i nagrody. W 1911 roku otrzymał tytuł doktora inżynierii przyznany przez Uniwersytet Stanu Illinois, w 1922 roku Medal Franklina, a w 1929 roku nagrodę John Fritz Gold Medal - najwyższe odznaczenie amerykańskie przyznawane inżynierom. O jego osiągnięciach pisało wielu znamienitych autorów. Należy wymienić Bolesława Orłowskiego, Stefana Bratkowskiego, Viktora Kwasta, a także Józefa Głomba. Ten ostatni napisał o nim książkę pt. „Człowiek z pogranicza epok”, którą wydano pięć razy i przetłumaczono na język angielski.

Rudolf Modrzejewski był człowiekiem niezwykłym. Dużo również publikował, był członkiem wielu stowarzyszeń, a także nauczycielem następnych pokoleń konstruktorów mostów. Do końca swoich dni był Polakiem, posługiwał się językiem polskim, listy przesyłane do kraju podpisywał polskim nazwiskiem. W wareckim muzeum, które od wielu lat prezentuje wybitnych Polaków działających poza krajem, nie mogło zabraknąć wystawy poświęconej Rudolfowi Modrzejewskiemu. Przygotowana ekspozycja przybliża dom rodzinny inżyniera i drogę do wielkiego sukcesu. Na wystawie można zobaczyć mosty Modjeskiego na dawnych i współczesnych fotosach, zdjęcia rodzinne, ale także serię amerykańskich pocztówek z mostami Polaka.

Pragnę wyrazić ogromną wdzięczność Peterowi Obstowi z Filadelfii – przyjacielowi naszego muzeum za wszelką pomoc w zorganizowaniu wystawy. Dziękuję także prof. Józefowi Głombowi za poparcie naszej inicjatywy i życzliwość.

Iwona Stefaniak

Rudolf Modrzejewski
The Constructor of Bridges
in America

On the occasion of Casimir Pulaski Day 2006, we have the honor to open an exhibition dedicated to an outstanding Pole - Rudolf Modrzejewski, whose work helped build the greatness of America of the XIX and XX century. From the vast number of Polish immigrants only few managed to write themselves into American History. Among the most prominent are Casimir Pulaski, Tadeusz Kościuszko, Ignacy J. Paderewski, and Helena Modrzejewska.

Rudolf Modrzejewski emigrated to the USA with his mother, Helena Modrzejewska, in 1876 as a fifteen-year-old boy.
Helena quickly achieved success on the American stage and her son accompanied her in her journeys. At that ime he visited the Technological Exhibition in Philadelphia, organized to celebrate the hundredth anniversary of American Independence. Rudolf’s mother wanted him to be a pianist, but he decided to become an engineer. At the age of seventeen he went to Paris to study at the best civil engineering school in the world – the Ecole Nationale des Ponts et Chaussées (The Academy of Roads and Bridges), from which he graduated at the top of his class. It is worth adding that this school had also been attended by many famous Poles, including: Tadeusz Kościuszko and Ernest Malinowski.

In 1883, while still in school, Modrzejewski received his American citizenship and since that time he officially used the name of Ralph Modjeski. In 1885 young Ralph returned to the USA and started his career as an engineer. At first he worked at the side of the well known engineer George Morison, called „the father of American Bridge Building,” and then, from 1893, in his own office in Chicago. The company „Modjeski & Masters”, started by him, still exists today.
As professor Józef Głomb wrote - Modjeski already had many important accomplishments: a solid education, command of languages, travel experience, assistance from his famous mother and, most importantly, very good training at the beginning of his career. With such a background, he found himself in merica, where at the end of XIX century everything was conducive to bridge building. The infrastructure and communications were developing. Modjeski took his chance and achieved great success.

He built almost 40 bridges across the largest American rivers: Mississippi, Missouri, Delaware, Ohio, St. Lawrence River (Quebec), over the Detroit River to Canada, and across San Francisco Bay
(Trans Bay Bridge). Modjeski was an outstanding engineer. His solutions proved correct in practice and received general recognition among specialists. His later bridges were highly acclaimed not only because of their innovative design and professional execution, but also because of the aesthetics of their design.
Modjeski was very persistent and courageous in his projects. He received awards on numerous occasions. In 1911 he was given an Honorary Degree of „Doctor of Engineering” at the University of Illinois, in 1922 the Franklin Medal, and in 1929 the John Fritz Gold Medal - the highest American engineering distinction. Many eminent authors wrote about his achievement, e.g. Boleslaw Orłowski, Stefan Bratkowski, Viktor Kwast, and also Józef Głomb. The book written by Józef Głomb „A Man Who Spanned Two Eras” was published five times, including an English version.

Rudolf Modrzejewski was an unusual man. He published much, was a member
of numerous societies, and also a teacher for the next generation of bridge engineers.
He remained Polish until the end of his life, spoke the Polish language; letters he sent to his native country were always signed with his Polish name.
The museum in Warka has been organizing exhibitions presenting the most outstanding Poles who worked and were successful abroad. An exhibition about Rudolf Modrzejewski could not be left out. This exhibition brings the viewer closer to the engineer’s family home and his path to success. It presents a collection of old and modern photographs of Modjeski’s bridges, his family photographs and a series of American postcards featuring his bridges.

I would like to express my gratitude to Peter Obst from Philadelphia – a friend of our museum for all the help with organising this exhibition. I would also like to thank professor Józef Głomb for his kindness and for his support of our initiative .

Iwona Stefaniak